به نقل از «فرارو»

دانشمندان راز دیگری از نقاشی مونالیزا را کشف کردند

تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۴۱۶۳

دانشمندان با استفاده از تصویربرداری پرتو ایکس توانسته‌اند به ساختار شیمیایی تکنیکی پی ببرند که لئوناردو داوینچی برای ترسیم پرتره مشهور «مونالیزا» استفاده کرده است.

به گزارش یورونیوز؛ کارشناسان می‌گویند یافته جدید نشان می‌دهد که نقاش مشهور و خلاق ایتالیایی در عصر رنسانس احتمالا در زمانی که در اوایل قرن شانزدهم روی نقاشی «مونالیزا» کار می‌کرده، میل به تجربه تکنیک‌های متفاوت داشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تیم متشکل از دانشمندان و مورخان هنر در فرانسه و بریتانیا دریافته‌اند دستور ساخت رنگ روغنی که لئوناردو به عنوان لایه ابتدایی و پایه خود برای تهیه تابلوی چوب صنوبر نقاشی مونالیزا استفاده کرده، با دستور دیگر تابلو‌های او به لحاظ شیمیایی متفاوت بوده است.

ویکتور گونزالس، نویسنده اصلی این مطالعه و شیمیدان در مرکز تحقیقات فرانسه، گفت: «او کسی بود که عاشق آزمایش کردن بود و هر یک از نقاشی‌های او از نظر فنی کاملاً متفاوت است.»

دکتر گونزالس که ترکیبات شیمیایی ده‌ها اثر از لئوناردو داوینچی، رامبراند و نقاشان دیگر را مطالعه کرده است، در این باره به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: «در این مورد جالب است که ببینیم در واقع تکنیک خاصی برای لایه رنگ پس‌زمینه مونالیزا وجود دارد.»

به طور خاص، محققان در اولین لایه رنگ لئوناردو داوینچی، یک ترکیب شیمیایی نادر به نام «پلومبوناکریت» (Plumbonacrite) پیدا کردند. به گفته آقای گونزالس، این کشف برای اولین بار آنچه را که مورخان هنر پیش از این فقط در حد فرضیه مطرح کرده بودند تایید کرده است؛ اینکه نقاش به احتمال زیاد از پودر اکسید سرب برای غلیظ شدن و کمک به خشک شدن رنگ خود استفاده کرده است.

نسخه مذکر «مونالیزا» به قیمت ۱۰۰ میلیون دلار

کارمن بامباخ، متخصص هنر ایتالیا و متصدی موزه متروپولیتن نیویورک، این تحقیق را «بسیار هیجان‌انگیز» عنوان کرد و گفت: «یافتن پلومبوناکریت در مونالیزا نشان‌دهنده روحیه پیوسته آزمایش‌طلب لئوناردو به عنوان یک نقاش است. این چیزی است که او را جاودانه و مدرن می‌کند.»

تکه رنگی که از لایه پایه تابلو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، با قطری کمتر از یک موی انسان، به سختی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده بود و از لبه سمت راست بالای نقاشی برداشته شده بود.

تابلوی مونالیزا در موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود

دانشمندان با استفاده از پرتو ایکس در یک شتاب‌دهنده «سنکروترون»، یک ماشین بزرگ که ذرات را تقریباً به سرعت نور شتاب می‌دهد، به ساختار اتمی آن نگاه کردند؛ امری که به آن‌ها اجازه داد تا ترکیب شیمیایی این ذره را کشف کنند. پلومبوناکریت محصول جانبی اکسید سرب است که به محققان این امکان را می‌دهد تا با اطمینان بیشتری بگویند لئوناردو داوینچی احتمالاً از این پودر در ساخت رنگ مورد نظر خود استفاده کرده است.

دکتر گونزالس گفت: «پلومبوناکریت اثر انگشت خاص او است و این اولین بار است که می‌توانیم آن را از نظر شیمیایی تأیید کنیم. این کشف همچنین به ما می‌گوید که روش‌های تهیه رنگ برای قرن‌ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند و این دستورالعمل تهیه، دستور خیلی خوبی بوده است.»

کارشناسان می‌گویند پس از لئوناردو داوینچی، رامبراند نقاش هلندی نیز ممکن است از دستورالعمل مشابهی برای تهیه رنگ مورد نیاز خود در قرن هفدهم استفاده کرده باشد. آقای گونزالس و سایر محققان قبلاً پلومبوناکریت را در کار‌های او یافته بودند.

اعتقاد بر این است که لئوناردو داوینچی پودر اکسید سرب را که رنگ نارنجی دارد، در روغن بذر کتان یا گردو با حرارت دادن مخلوط حل کرده تا خمیر نهایی غلیظ‌تر و سریع‌تر خشک شود.

گونزالس در این باره اضافه کرد: «آنچه با این روش به دست می‌آورید روغنی است که رنگ طلایی بسیار خوبی دارد. بیشتر شبیه عسل است.»

مورخان بر این گمان هستند که «مونالیزا»، پرتره‌ای از لیزا گراردینی همسر یک تاجر ابریشم فلورانسی که توسط موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود، هنوز راز‌های کشف‌نشده دیگری در دل خود دارد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: نقاشی مونالیزا قیمت طلا و ارز قیمت موبایل لئوناردو داوینچی استفاده کرده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۴۱۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۰ حقیقت حیرت‌انگیز درباره عنکبوت‌ها که باید بدانید

احتمالاً خیلی از ما از عنکبوت‌ها می‌ترسیم، اما باید بدانید که این همسایگان ترسناک – که عمدتاً در هر جایی یافت می‌شوند – بسیار برای طبیعت مفید هستند. این حشرات همچنین ویژگی‌هایی حیرت‌انگیز دارند و دانشمندان برای قرن‌ها تلاش کرده‌اند تا از رموز مرتبط با این ویژگی‌ها پرده بردارند. در این مقاله برخی از ویژگی‌های خاص عنکبوت را می‌خوانیم.

۱- همه عنکبوت‌ها تار نمی‌سازند

براساس تحقیقات، بیش از چهل هزار نوع عنکبوت در دنیا وجود دارد که تنها نیمی از آن‌ها قادر به ساختن تار هستند. روزانه ۲۵۰ حشره در هر تار به دام می‌افتد. تار تنیده‌شده سرشار از ویتامین K است که به انعقاد خون و توقف خونریزی کمک می‌کند. یونانیان و اهالی روم بوستان از تار عنکبوت برای جلوگیری از خونریزی و پانسمان زخم استفاده می‌کردند.

۲- تار عنکبوت از فولاد قوی‌تر است!

به گزارش دیجیاتو، تار عنکبوت از پنبه سبک‌تر و تا هزار برابر نازک‌تر از یک تار موی انسان است. بااین‌حال، تار از مقاومت بسیار بالایی برخوردار بوده که واقعاً حیرت‌انگیز است. شاید مقایسه تار عنکبوت با فولاد عجیب به‌نظر بیاید، اما جالب است بدانید که اگر فولاد را به‌اندازه تار عنکبوت نازک و سبک کنیم، مقاومتی که از خود نشان می‌دهد کمتر از تار عنکبوت است!

هرچند ممکن است تار به‌اندازه فولاد سخت نباشد، اما استحکام کششی آن در تحمل وزن بیشتر است. مطالعات در دانشگاه «بریستول» نشان داده است که تار عنکبوت پنج برابر قوی‌تر از تار فولادی با همان قطر است.

علاوه‌براین، تار عنکبوت بسیار کشسان است و تا چهار برابر طول اولیه خود کشیده می‌شود – بدون آنکه پاره شود؛ درحالی‌که تار فولادی با همان قطر چنین قابلیتی ندارد.

تار عنکبوت می‌تواند تا دمای منفی چهل درجه نیز استحکام خود را حفظ کند.

محاسبات نشان می‌دهد که یک تار با قطر مداد از چنان استحکامی برخوردار است که می‌تواند یک هواپیمای بویٔینگ ۷۴۷ را بکشد. البته این یک فرضیه بوده و هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته است، اما اعداد و ارقام از موفقیت‌آمیز بودن این آزمایش خبر می‌دهند.

۳- عنکبوت‌ها برای هر هدفی یک نوع تار می‌بافند!

برخلاف سایر حشرات که قابلیت تنیدن تنها یک نوع تار را دارند، عنکبوت‌ها می‌توانند انواع مختلفی تار برای اهداف متفاوت تولید کنند. دانشمندان می‌گویند هیچ‌کس هنوز نمی‌داند دقیقاً چند نوع تار عنکبوت وجود دارد، اما محققان چند دسته اصلی برای ساختار تار شناسایی و دسته‌بندی کرده‌اند و باور دارند هر عنکبوت تا هفت نوع مختلف تار می‌سازد.

عنکبوت‌ها مانند کارخانه‌های تولید ابریشم هستند. در داخل بدن آن‌ها، نوعی پروتیٔین به‌صورت مایع در غلظت بالا ذخیره می‌شود و پس از آنکه از بدن عنکبوت به‌منظور تنیدن تار خارج می‌شود، تبدیل به نخ‌های جامد از جنس ابریشم می‌شود.

تارها با اهداف خاصی تنیده می‌شوند. برای مثال، اگر عنکبوت بخواهد حشراتی را جذب کند که بزرگ‌تر هستند، از نوعی ابریشم تولیدشده در بدنش استفاده می‌کند که کشسانی بیشتری دارد.

اگر وجود باکتری یا قارچ در محیط، سلامت ساختار تار را تحت تأثیر قرار دهد، عنکبوت از نوعی پروتیٔین خاص در بدن خود برای تنیدن تار استفاده می‌کند که قابلیت زدودن قارچ و باکتری را با مرطوب نگه‌داشتن تار دارد.

۴- همه قسمت‌های تار چسبنده نیست

ساختار یک تار عنکبوت بزرگ را تصور کنید؛ تارها عمدتاً چندضلعی‌های هم‌مرکز هستند که توسط تارهای کوتاه‌تر به‌هم متصل شده‌اند. عنکبوت‌ها در ساخت هر قسمت از تار عمدتاً از انواع مختلف پروتیٔین در بدن خود استفاده می‌کنند. پس لزومی ندارد که تمام قسمت‌های یک شبکه تار چسبنده باشد.

قمست‌های چسبنده تار از نوعی پروتیٔین در بدن عنکبوت ساخته می‌شود که از چسب‌های پلیمری قوی‌تر هستد.

عنکبوت‌ها عمدتاً مرکز تار را با پروتیٔین‌های نچسب می‌سازند تا خود به‌راحتی در آن ناحیه مرکزی حرکت کنند. اگر عنکبوت نیاز به حرکت روی نواحی چسبنده داشته باشد، روی پنجه‌های پاهای خود راه می‌رود که به تار نمی‌چسبند!

۵- عنکبوت‌ها اغلب هر روز تار خود را جایگزین می‌کنند

بسیاری از عنکبوت‌ها هر روز تار خود را تعویض و با تار جدیدی جایگزین می‌کنند. این کار بسیار انرژی‌بر بوده و گاهی عنکبوت تمام روز را مشغول جایگزینی تار است. هرچه تار بزرگ‌تر باشد، حشرات بیشتری به دام می‌افتند و عنکبوت‌ غذای بیشتری برای خوردن دارد، اما از سویی دیگر، جایگزینی هر روز آن نیز کار دشوارتری است.

۶- عنکبوت‌ها تار خود را مانند گیتار کوک می‌کنند

تار تنیده‌شده نسبت به هر ارتعاشی بسیار حساس است، زیرا عنکبوت به کمک همین ارتعاش از به دام افتادن حشرات در آن به‌عنوان وعده غذایی یا وجود شکارچی‌ها آگاه می‌شود.

دانشمندان در سال‌های اخیر دریافته‌اند که عنکبوت‌ می‌تواند تار را مانند گیتار کوک کند؛ به این معنا که کشش ریسمان‌های ابریشم میان اتصالات آن‌ها در تار را تنظیم کند! اگر تارها محکم شده باشند، ارتعاش کمتری احساس می‌شود. اندام‌های میکروسکوپی که روی پاهای عنکبوت هستند، به او اجازه می‌دهند که ارتعاشات را حتی تا حد نانومتری احساس کند.

این حشرات خارق‌العاده حتی قادرند دلیل آنچه سبب ارتعاش تار شده است، حدس بزنند. نوع ارتعاش به‌وجودآمده اطلاعات ارزشمندی را در اختیار عنکبوت قرار می‌دهد. عنکبوت‌ها خودشان گاهی تار را به ارتعاش درمی‌آورند تا کیفیت آن را بررسی و ارزیابی کنند. اگر کیفیت تار موردتأیید آن‌ها نباشد، تار را جایگزین کرده یا آن را مجدداً کوک می‌کنند.

۷- استحکام تار به نور، دما و رطوبت محیط بستگی دارد

هرچند که تارها بسیار مستحکم و قوی هستند، اما استحکام آن‌ها تحت تأثیر نور، دما و رطوبت محیط متغیر است.

دانشمندان کشف کرده‌اند که نور فرابنفش بر میزان چسبندگی تار تأثیر مستقیم دارد. عنکبوت‌هایی که در نواحی مانند باغ با تابش مستقیم آفتاب زندگی می‌کنند، تارهایی مستحکم‌تر و مقاومت‌تر در برابر تابش خورشید تولید می‌کنند. درعوض، عنکبوت‌های شب‌زی که در شب تار می‌تنند، تارهای نازک‌تری دارند که از مقاومت کمتری برخوردار است.

۸- تنیدن تار تنها برای به دام انداختن حشرات نیست

شاید همه ما تصور کنیم تار عنکبوت برای به دام انداختن حشرات است؛ اما این تنها هدف عنکبوت در تنیدن تار نیست. گونه‌های مختلف عنکبوت با اهداف مختلف تار تولید می‌کنند. برخی با استفاده از تار، محفظه‌های تخم‌مرغ‌شکل می‌سازند تا از آن به‌عنوان پناهگاه برای خود استفاده کنند.

هدف برخی دیگر، جلوگیری از جریان باد است. درواقع عنکبوت تار می‌سازد تا سرعت باد را در محل زندگی کوچک خود کاهش دهد.

درنهایت گونه‌هایی از عنکبوت نیز هستند که از تار خود همانند نردبان استفاده کرده و مهاجرت می‌کنند. آن‌ها تار می‌سازند تا روی آن حرکت کرده و به نقاطی دیگر بروند.

۹- برخی عنکبوت‌ها آبشش دارند!

گونه خاصی عنکبوت در اروپا و آسیا وجود دارد که تمام عمر خود را زیر آب می‌گذراند. این گونه خاص در زیر آب تارهایی می‌سازد که به گیاهان آبزی وصل می‌شود و تا سطح آب ادامه پیدا می‌کند. 

عنکبوت روی این تارها حرکت کرده، خود را به سطح آب می‌رساند و قسمت توپی‌مانند پشت خود را از آب بیرون می‌آورد تا حباب‌های هوا را میان موهای ریز بدن خود جمع کند و پس از آنکه به درون آب بازگشت، از آن برای نفس‌کشیدن استفاده کند.

دانشمندان اخیراً دریافته‌اند که این گونه خاص می‌تواند اکسیژن موجود در آب را نیز جذب کند. پس آن‌ها به‌نوعی آبشش دارند و با استفاده از این روش می‌توانند برای یک روز کامل درون آب بمانند.

۱۰- حشرات خودشان به‌سمت تار جذب می‌شوند

تاری که عنکبوت تهیه می‌کند، در نور فرابنفش بسیار درخشان و زیباست. اکثر حشراتی که عنکبوت آن‌ها را می‌بلعد نیز قادرند نور فرابنفش را ببینند و به‌سمت آن جذب شوند.

پس حشرات خودشان به‌سمت تار می‌آیند و در آن به دام می‌افتند. این یک توانایی خارق‌العاده است که عنکبوت تنها با تنیدن تار حشرات موردنظر خود را به‌سمت خانه‌اش می‌کشد اما بااین‌حال، برای خود عنکبوت نیز خطرناک است. هرچه تار بزرگ‌تر باشد، درخشش آن در فرابنفش بیشتر بوده و احتمال آن که خود عنکبوت توسط شکارچی‌هایش بلعیده شود نیز بیشتر است.

کانال عصر ایران در تلگرام